Voetjevrijen op het werk (2)

Ik heb eindelijk het lef gevonden. Vanacht werd ik wakker, en dacht: ik ga het gewoon doen.

Ik zit nu stiekum op mijn werk obox te bekijken. Tegenover mij aan het bureau zit weer het collegatje, dat mij vorigekeer met haar voet in mijn kruis verwende. Ze zit wat lui onderuit, een beetje op haar scherm te turen. Ze heeft vandaag een zwart zomerjurkje aan, dat eigenlijk te koud en te bloot en te kort is voor dit weer. Ik zak ook wat onderuit en trap mijn rechterschoen en sok uit. Met mijn voet zoek ik haar voeten. Ik streel met mijn grote teen langs haar enkels en haar kuiten. Ik zie haar even opkijken, maar dan kijkt ze weer strak naar haar scherm. Ze zakt wel nog iets verder onderuit.

Ik ga met mijn voet langs haar knieën en dijen, steeds verder omhoog. Ik zie haar een beetje rood worden, maar ze blijft strak voor zich uitkijken. Voorzichtig zak ik nog iets verder onderuit en ga nog verder omhoog langs haar dijen. Ik duw mijn voet zachtjes onder haar jurkje in haar kruis. Ze laat een zachte zucht. Ik voel dat ze haar benen iets wijd doet. Dat ziet toch niemand.

Met mijn tenen draai ik zachtjes rondjes over haar slipje, af en toe druk ik iets harder. Mijn collegatje wordt iets roder, en begint een beetje te zuchten. Ze kijkt om zich heen of niemand iets merkt. Dan kijkt ze weer strak voor zicht uit.

Ik voel dat haar slipje nat wordt. Ik druk nu iets harder bij het rondjes draaien. Ik zie haar ogen draaien. Het lukt haar niet meer om strak voor zicht uit te kijken. Haar ademhaling wordt dieper. Ik zie dat haar tepeltjes harder worden en door haar jurkje heenpriemen. Ik krijg zelf ook een knobbel.

Dan begint haar lichaam iets te schikken. Ze probeert zich recht te houden, maar dat lukt niet helemaal meer. Haar ogen heeft ze dichtgeknepen. Met een diepe zucht komt ze klaar. Geschrokken kijkt ze om zich heen. Zou ieand het gezien hebben? Niemand lijkt te reageren.

Ze trekt haar jurkje recht en gaat naar de wc. Ik wordt weggeroepen, en als ik terugkom, blijft dat ze naar huis gegaan is....